Eva-Marie
Directeur Wegenwacht
“Ik wil mensen inspireren om zich te ontwikkelen, maar vooral zichzelf te blijven’’
“Ik wil mensen inspireren om zich te ontwikkelen, maar vooral zichzelf te blijven’’
Meer dan 20 jaar geleden maakte Eva-Marie na een opleiding in bedrijfskunde en verandermanagement kennis met de ANWB dankzij een traineeship. Een project voor de ANWB-winkels leidde tot een vaste plek binnen de organisatie. “Ze vroegen me: als je dit volgende project oppakt, blijf je dan wel bij de ANWB? Ik had geen seconde twijfel. Ik mocht procesverbeteringen gaan leiden door heel de organisatie. Het leek me heel leuk om afdelingen te helpen om beter samen te werken. Daar komt mijn liefde voor mensen en processen verbeteren bij elkaar. Het was hartstikke leuk!”
In de jaren daarna pakte Eva-Marie als projectmanager steeds grotere projecten op. “Totdat ik zwanger werd van mijn oudste zoon, die inmiddels al 18 is. Tegelijkertijd kwam er een reorganisatie. Alles bij elkaar vond ik dat het tijd was voor iets nieuws. Ik gaf aan dat ik graag zou gaan leidinggeven. Tijdens mijn verlof kreeg ik een belletje met de vraag of ik alle projectmanagers wilde gaan aansturen. Ik herinner me nog dat ik na mijn verlof letterlijk moest vragen waar mijn bureau was gebleven”, lacht Eva-Marie. Op haar 30e werd ze leidinggevende van een team waarvan de jongste collega een stuk ouder dan zij was. “Dat was spannend, maar het ging hartstikke goed. Het was een leuke tijd waarin ik veel geleerd heb van mijn eerste stappen als leidinggevende.”
Eva-Marie dacht vaker na over de volgende stap in haar carrière, misschien zelfs wel buiten de ANWB. Maar er bleven zich mooie kansen voordoen en ze besloot telkens weer te blijven. “De mensen in deze organisatie hebben mij gezien en kansen gegeven, soms met een risico. Er werd écht gekeken naar wat ik kon bijdragen en wat bij mij paste. Dat kenmerkt de ANWB: een grote organisatie, maar klein en persoonlijk genoeg om gezien te worden. Nu ik bijna 50 ben en mijn halve leven bij de ANWB werk, voel ik steeds sterker dat ik dat voor collega’s wil terugdoen.”
Gelukkig heeft Eva-Marie in haar huidige rol alle kans om iets terug te doen. Als directeur heeft ze volop oog voor de ontwikkeling van wegenwachten. Hoe ze uiteindelijk directeur Wegenwacht werd? Eva-Marie vertelt lachend: “In mijn carrière vroeg een directeur die een soort van mijn mentor was al vaker: moet je niet iets bij hulpverlening of de Wegenwacht gaan doen? Maar ik had helemaal niets met auto’s en geen verstand van techniek! En toch leek het me een mooie uitdaging. Ik weet nog goed dat ik op mijn eerste dag naar het wegenwachtstation in Badhoevedorp reed en dacht: wat staat me te wachten? Kan ik dit wel?”
“Maar vanaf dag één was ik onder de indruk en een beetje verliefd”, gaat Eva-Marie enthousiast verder. “De Wegenwacht is uniek. Heel Nederland kent ons en bijna iedereen is altijd positief. En onze mensen zijn ongelooflijk betrokken en loyaal.” Als regiomanager van Noordwest-Nederland gaf Eva-Marie leiding aan zo’n 350 mensen, maar liep ze ook tegen grenzen aan. “Ik zag zoveel kansen voor de organisatie en zat vol ambitie. Tijdens een ontwikkelgesprek gaf ik aan dat ik vanuit deze rol niet alles kon waarmaken wat ik zag. Kort daarna kreeg ik het vertrouwen om directeur te worden.”
Als directeur van de Wegenwacht kijkt Eva-Marie continu vooruit. En is ze tegelijkertijd bezig met de tevredenheid van nu, zowel onder klanten als onder medewerkers. “Er is zoveel te doen. We investeren in de toekomst van de Wegenwacht, van elektrificatie van ons wagenpark tot meebewegen met veranderende ledenbehoeften. Ook focus ik op stabiel werkgeverschap, zodat onze 1300 collega’s met plezier werken, zich ontwikkelen en zich écht van toegevoegde waarde voelen.” Om verbonden te blijven met de werkvloer rijdt ze regelmatig mee met Wegenwacht-collega’s. “Tijdens die ritten hoor ik wat er speelt en hoe we kunnen verbeteren. Om goede besluiten te nemen, moet je weten wat er leeft.”
Of Eva-Marie zich als vrouw in een topfunctie in een technische omgeving een rolmodel voelt voor andere vrouwen? “Niet per se. Ik ben zelf namelijk niet zo bezig met het feit dat ik een vrouw ben in mijn baan. Ik wil niet alleen vrouwen inspireren, maar iederéén die zulke ambities heeft, ongeacht je achtergrond. Mijn grootste les? Je hoeft je niet aan te passen aan een stereotype om succesvol te zijn als leidinggevende. Iedere leider is uniek en brengt iets anders. Het gaat erom dat je dicht bij jezelf blijft. Dat probeer ik iedere dag te laten zien.”